بربط که در زبان عربی عود نامیده می‌شود، از خانواده سازهای زهی مضرابی است که در ساختمان آن از چوب استفاده شده است. بربط یکی از مهمترین و معمول‌ترین سازهای موسیقی ایران قدیم بوده. گفته می‌شود این ساز متعلق به آهنگساز و موسیقی‌دان قدیم ایران باربد بوده است. کاسه طنینی این ساز به شکل نیمه‌گلابی‌ست که از جنس چوب توت و گاه فوفل ساخته می‌شود. کاسه این ساز را از ترکه‌های چوبی متعدد به‌هم‌پیوسته می‌سازند. صفحه روی ساز از جنس چوب است که به منظور صدادهی بهتر از چوب کاج استفاده می‌شود. دو دایره کوچک و یک دایره بزرگتر مشبک از جنس چوب و گاه استخوان برای خروج صدا از کاسه بر روی صفحه تعبیه شده‌اند. خرک در قسمت پایین صفحه قرار می‌گیرد. بربط دارای دسته کوتاه چوبی‌ست. در قدیم روی دسته ساز دستان‌بندی می‌شد، ولی امروزه دسته فاقد دستان‌بندی است. بربط دارای 10 وتر است که دو به دو با هم کوک می‌شوند. در بعضی از بربط‌ها بم‌ترین وتر را تکی می‌بندند و بیشتر برای صدای واخوان در نظر گرفته می‌شود. جنس وترها از زه یا ابریشم تابیده با روکش فلزی و یا سیم‌های نایلونی با ضخامت‌های مختلف است. جنس مضراب بربط از شاه‌پر پرندگان بزرگ و یا پلاستیک نرم است. بربط سازی است که صدای بم گروه را تامین می‌کند. این ساز به صورت تکنوازی نیز اجرا می‌شود.
از اساتید معروف این ساز می‌توان به استاد نریمان اشاره کرد.
